میل به آسایش و رفاه در انسان امری طبیعی است، که همون موضوع هدف اصلی اختراعات زیادی از جمله لیوان یکبار مصرف بوده است. البته بحث بهداشت هم از دلایل مهم تولید لیوان های یکبار مصرف است.
پس از تولید اولین لیوان های کاغذی برای صرفه جویی در هزینه ها و کاهش تولید کاغذ، لیوان های پلاستیکی تولید شدند.
مردم در ابتدا از این ظروف یکبار مصرف پلاستیکی تنها برای موارد خاص استفاده می کردند. اما
میزان مصرف در عرض چند سال به شدت افزایش پیدا کرده به حدی که این مصرف بی رویه باعث نگرانی کارشناسان محیط زیست شده است.
کارشناسان محیط زیست پیش بینی کردند اگر تولید ظروف پلاستیکی متوقف نشود، با پخش شدن زباله های پلاستیکی در خاک مواد سمی در اثر تجزیه این مواد وارد خاک و چرخه غذایی موجودات شده و طی چند سال آینده بخشی از خاک زمین های کشاورزی ایران با آغشته شدن به این مواد صدمات زیادی به محیط زیست، منابع طبیعی و سلامت مردم خواهد زد و مشکلات زیست محیطی بسیباری را به وجود می آورد.
طبق گفته کارشناسان تغذیه و سلامت ظروف یکبار مصرف پلاستیکی سرطان زا بوده و استفاده از آنها ضمن از بین بردن ویتامین ها و پروتئین های موجود در غذا، باعث ورود مواد سمی به غذا می شود. تجمع این مواد سمی در بافت های چربی بدن به طور تدریجی سبب خستگی، بی خوابی، عصبانیت، کم شدن پلاکت ها، کم شدن گلوبین، غیر عادی شدن کروموزوم ها و سرطانهای کبد، ریه، پروستات و ... می شود. همچنین ژن ها این مواد خطرناک را بین نسلهای بعد هم منتقل می کنند.
فرآیند برگشت پذیری آهسته و کند پلاستیک که صدها سال طول می کشد سبب شده تا ظروف یک بار مصرف، به عنوان رایج‌ترین و عمومی‌ترین آلاینده محیط زیست معرفی شود.
گروهی از فعالان محیط زیست برای حل این معظل شروع به فعالیت های فرهنگی کرده اند،
طرح های حذف و ساماندهی نمونه ای از این فعالیت هاست.
طرح حدف:
در این طرح مردم را تشویق به عدم یا کاهش مصرف ظروف یکبار مصرف پلاستیکی می کنند، و پیشنهاد جایگزینی ظروف گیاهی یا چند بار مصرف را مطرح می کنند.
طرح سازماندهی:
در این طرح تمرکز بر روی فعالیت های اجرایی نظیر تفکیک، جمع آوری، بازیافت و استفاده مجدد است. مردم می توانند با جدا کردن ظروف پلاستیکی یکبار مصرف از سایر زباله ها و تحویل دادن آنها به سازمان بازیافت در حل این معظل کمک کنند.
